Przejdź do zawartości

13P/Olbers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13P/Olbers
ilustracja
Odkrywca

Heinrich Wilhelm Olbers

Data odkrycia

6 marca 1815

Nazwy alternatywne

1815 E1; 1887 Q1;
1887 V; 1887f;
1956 A1; 1956 IV;
1956a

Elementy orbity
Półoś wielka

16,9068 au

Mimośród

0,9303

Peryhelium

1,1785 au

Aphelium

32,6351 au

Okres orbitalny

69,52 lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

44,6099°

Długość węzła wstępującego

86,1031°

Argument peryhelium

64,6412°

Moment przejścia przez peryhelium

19 czerwca 1956
30 czerwca 2024

Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica

kilka-kilkanaście km

13P/Olberskometa okresowa, należąca do grupy komet typu Halleya.

Odkrycie i nazwa

[edytuj | edytuj kod]

Kometę tę odkrył astronom niemiecki Heinrich Olbers 6 marca 1815. Odkrycia dokonał w Bremie. Jako pierwszy orbitę komety 13P/Olbers 31 marca wyliczył Carl Friedrich Gauss, a Friedrich Bessel wyliczył jej okres orbitalny na 73 lata.

Nazwa komety pochodzi od nazwiska odkrywcy.

Orbita komety

[edytuj | edytuj kod]

Orbita komety 13P/Olbers ma kształt wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,93. Jej peryhelium znajduje się w odległości 1,18 j.a., aphelium zaś 32,63 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosi 69,52 roku, nachylenie do ekliptyki to wartość 44,6˚.

Jest to kometa, która należy ze względu na swą trajektorię do rodziny komet typu Halleya.

Właściwości fizyczne

[edytuj | edytuj kod]

To kometa o stosunkowo krótkim okresie obiegu, która zbliżyła się do Słońca dość blisko, przez co jej aktywność wzrasta. Jądro tej komety ma wielkość kilku-kilkunastu km.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]