Het goede nieuws is; Madame Web is niet de slechtste Spider-Man spinoff (dat is en blijft Morbius.) Het is zelfs niet de slechtste actiefilm die we deze maand hebben gezien (dat lijkt Argylle te zijn). Én het is verre van de slechtste superheldenfilm van vorig jaar (The Flash was verschrikkelijk.) Echter... Madame Web is nog steeds verre van goed. Je zou zelfs kunnen zeggen... een flop.
Een groot deel van het probleem is dat de film in onverklaarbare valkuilen stapt. De film zit volgepropt met ideeën, waardoor er te weinig ruimte wordt gegeven aan datgene wat hier juist het beste werkt: Dakota Johnson in haar "That’s not the truth, Ellen" mode. En dat is eeuwig zonde.
Credit: Sony PicturesWaar gaat Madame Web over?
Johnson speelt de rol van de wat sociaal ongemakkelijke paramedicus Cassandra Webb, die - na oog in oog te staan met de dood - een superkracht ontwikkelt waardoor ze de toekomst kan zien. Wanneer ze een visioen krijgt van een knappe maar onherkenbare man op blote voeten (Tahar Rahim) die drie meisjes in een trein abrupt en genadeloos vermoordt, grijpt ze in om hen te redden.
De "lieve" Julia Cornwall (Sydney Sweeney), de "scherpe" Anya Corazon (Isabela Merced) en de "sarcastische skatergirl" Mattie Franklin (Celeste O'Connor) vallen nu onder de hoede van Cassie, of ze het nou leuk vinden of niet. Maar om niet alleen te ontdekken waarom de man zonder schoenen ze allemaal dood wil, maar ook hoe ze haar nieuwe vaardigheden het beste kan gebruiken, moet Cassie terug naar de roots van haar lang overleden moeder in het Amazonegebied, waar deze onderzoek deed naar spinnen, vlak voordat ze stierf.
Madamme Web wil te veel
Credit: Jessica Kourkounis / Sony Pictures
Lees ook: Review Echo: Kan de eerste Spotlight-serie Marvels tv-problemen oplossen?
Net als Birds of Prey, Black Panther: Wakanda Forever, en The Marvels, gaat Madame Web niet over maar een superheld, maar over meerdere — allemaal tegelijk. Bij Birds of Prey werkte dit dankzij de aangename energie van regisseur Cathy Yan en haar cast, die onderscheidende personages creëerden met een leuke samenhang. De andere twee, beide sequels, hadden eerdere films en tv-programma's waarin hun personages werden neergezet, en dus was er al context.
Hoewel Madame Web is vernoemd naar Cassandra Webb, komen er ook drie incarnaties van Spider-Women in voor: Julia, Anya en Mattie. Toch gaat het grootste deel van de film niet over deze 3 vrouwen die hun krachten ontdekken of zich verenigen als een team. In plaats daarvan gaat het over drie matig geschetste tienerarchetypes en hun 'babysitter' die samen op de vlucht zijn voor een meedogenloze en rijke schurk genaamd Ezekiel. Flashbacks, toekomstvisioenen en uiteenzettingen over peptiden maken het allemaal overdreven warrig.
In de voetsporen van DC (Wonder Woman, Wonder Woman 1984) en Marvel (Captain Marvel), plaatst Sony zijn Spidey-spinoff met vrouwelijke hoofdrol in het verleden. Madame Web speelt zich dus af in 2003 - lang voordat Peter Parker (of Miles Morales) rondzwierf in de buitenwijken van New York. Helaas biedt regisseur/co-writer S.J. Clarkson een nogal dubbelzinnig begin van de jaren 2000, waarin Blockbuster Video nog steeds groot is, jaren 90-jams als "Breakfast at Tiffany's" op de radio spelen en tieners samenkomen om I Know What You Did Last Summer uit 1997 op tv te kijken. Dit voelt een beetje aan als een jaren 90-setting die halverwege de productie is verwisseld, dus zijn er zomaar verwijzingen naar American Idol en Britney Spears in verwerkt.
Het beeld van New York is net zo oppervlakkig in Madame Web. De film legt wel echte locaties in New York vast (of recreëert ze), zoals Grand Central Station, het metrosysteem of het Long Island City-gebouw waar een gigantisch Pepsi Cola-bord duidelijk op het dak te zien is. Maar ze hadden net zo goed alles tegen een greenscreen kunnen filmen, want de cinematografie slaagt er helemaal niet in om de personages in hun omgeving te laten schitteren, waardoor alles aanvoelt als een achtergrond in plaats van een daadwerkelijke plek.
Hoe zit het met de actie in Madame Web?
Credit: Sony Pictures
Lees ook: Millie Bobby Brown schittert in de trailer van nieuwe Netflix film Damsel
Het is niet best. Er zijn meerdere scènes waarin Cassie door New York City racet in verschillende gestolen voertuigen, maar geen van deze laat de adrenaline pompen zoals in een Fast and Furious film of in een film als Ambulance. Veel van de spectaculaire vechtscènes zijn korte flitsen uit de toekomst, die worden ondermijnd zodra blijkt dat ze niet echt hebben plaatsgevonden. Een groot deel van de actie bestaat uit Cassie die weg vlucht van het gevaar met de rest van de vrouwen - terwijl ze tegen ze schreeuwt. Dit zorgt niet alleen voor een paar saaie en repetitieve momenten, maar het betekent ook dat drie van de vier heldinnen weinig tot geen echte actiescènes hebben.
Verloren tussen flashbacks en flashforwards en uiteenzettingen vergeet 'Madame Web' regelmatig dat het een actiefilm hoort te zijn".
Verloren tussen flashbacks en flashforwards en uiteenzettingen vergeet 'Madame Web' regelmatig dat het een actiefilm hoort te zijn. Sweeney, O'Connor en Merced krijgen dan ook weinig te doen behalve stille en verveelde tieners spelen. Wat een verspilling van talent en charisma!
Dakota Johnson is beter dan Madame Web verdient
Credit: Beth Dubber / Sony Pictures
Lees ook: Beyoncé kondigt nieuw album aan tijdens Super Bowl. 1e twee singles te luisteren: 16 Carriages en Texas Hold 'Em
Of het nu tijdens haar optredens is of tijdens een pers tour, Johnson heeft een "ik geef geen fuck" energie, die ze met verve uitstraalt. Het geeft haar een gevoel van spontaniteit dat suggereert dat er van alles kan gebeuren, of het nu het eindeloos uitdagen van een energieke talkshowhost is, of het kennis maken met een verloren stam Spinnenmensen. Maar Madame Web vraagt simpelweg te veel.
Het script voert zijn personages niet alleen door decennia en onnodig verre locaties, maar verandert ook voortdurend van toon. Soms is het een spionagethriller vol high-tech en soms is het een sciencefiction mysterie met personages die ruziën over wetenschap. Soms is het een ongemakkelijke komedie over een asociale dertiger die niet geïnteresseerd is het superhelden-zijn. En met name in dat laatste schittert Johnson.
Hoewel Cassie een ambulancezuster is, is haar doel levens redden... geen mensen. Ze kijkt geïrriteerd als een jongetje haar bedankt voor haar werk. Ze zeurt als ze gedwongen wordt om bij een babyshower te zijn. Zonder haar goede vriend Ben Parker, zou ze voornamelijk praten met de zwerfkat die ze in haar appartement toelaat. Maar dan raakt Cassie verstrikt in de levens van Julia, Anya en Mattie. En hoewel ze een te goed persoon is om hen aan hun lot over te laten, betekent dat niet dat ze niet geïrriteerd is over het feit dat ze in een moederrol wordt geduwd die ze expres altijd vermeden heeft.
Johnson is erg grappig als ze kan leunen op de ongemakkelijke komedie van het geforceerd sociaal zijn. Een scène met babyshower spelletjes voelt zowel totaal misplaatst in een actiefilm als misschien wel de sterkste, meest vermakelijke scène van de film. Wanneer Cassie een onbeleefde opmerking maakt terwijl ze naar de aanstaande moeder wijst, komt Madame Web tot leven. Hier zie je waarom Johnson voor het script heeft getekend, deze ruimte waar de heldin niet sympathiek of nobel is en hoeft te zijn. Ze is een soort klootzak en dat is hilarisch, maar óók erg gedurfd voor dit genre.
Helaas wordt Johnson gestraft met te veel slechte dialogen - en ze lijkt zich er openlijk tegen te verzetten. Met zinnen als "ik hoop dat de spinnen het waard waren, mam," terwijl ze in een koffer met aandenkens van haar moeder staart, is Johnsons stem ronduit vijandig. Het is makkelijk voor te stellen dat het niet zozeer Cassie is tegen haar lang verloren moeder, maar Johnson tegen haar managementteam die ze sinds de film heeft gedumpt. Misschien zit er niet echt een directe betekenis achter deze scènes van extreme chagrijn. Maar onze verbeelding maakt de film in ieder geval een stukje interessanter.
Had Sony maar geloofd in een versie van Madame Web die Johnson de ruimte gaf om haar unieke, ondeugende, en sarcastische energie bot te vieren. Dan had het misschien een film opgeleverd die bruiste van humor en energie. Maar nu is Madame Web te veel belast met slechte elementen die de kwaliteit van de film enorm naar beneden halen. Toch... het had erger kunnen zijn. Het had Morbius kunnen zijn .
Madame Web is nu te zien in de bioscoop
