Ze zitten er weer op: het jaarlijkse spektakel waarin prijzen worden uitgereikt aan de beste game van het jaar en nieuwe trailers in première gaan. Het is de equivalent van de Oscars, maar dan voor games.
Recent had ik een discussie met een uitgever over waarom games niet hetzelfde behandeld worden als films. Mijn standpunt was en is dat het twee verschillende media zijn: de ene passief, de andere actief. Bovendien zijn er wereldwijd veel meer serieuze filmliefhebbers dan serieuze gamers. Dit punt werd eind vorige week bevestigd door de jaarlijkse Game Awards.
De eerste Game Awards vonden plaats in 2014, geïnitieerd door 'gamejournalist' Geoff Keighley. Daarvoor werkte hij al bij de voorganger van de show, de Spike Video Game Awards. Een nobel streven om de hele branche in de schijnwerpers te zetten. Tegenwoordig vind ik Keighley net iets te glad. De laatste jaren lijkt het alsof hij te graag een actief onderdeel wil zijn van de industrie. Het resultaat is dat hij als een aal in een emmer snot The Game Awards en zijn aanpalende business door de strot van iedereen duwt.
Toegegeven, ik kijk al jaren niet meer naar de uitreiking. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Oscars, komt het bij de Game Awards vaak over als 'amateur hour', inclusief de vele gênante momenten tijdens de bedankspeeches. Het enige interessante aan de show? Sommige uitgevers betalen (veel) om hun toekomstige projecten te promoten in trailers. De WTF-momenten worden echter ook steeds minder. De Game Awards zijn een feestje voor en door de game-industrie, en we mogen de portemonnee van Keighley niet vergeten. Niet dat dit erg is – iedereen moet immers zijn brood verdienen – maar de show is zijn oorspronkelijke doel (de branche onder de aandacht brengen bij het grote publiek en ontwikkelaars in het zonnetje zetten) volledig voorbijgeschoten.
Grote winnaar Baldur's Gate 3
Door drukte ben ik deze editie van de Game Awards compleet vergeten. Vrijdagmiddag werd ik geappt met de vraag wat ik van Blade vond. Ik dacht dat er nog geen trailer van de film was, maar het bleek te gaan om de game, getoond tijdens de show. Ook wat betreft de berichtgeving in Europa was het niet bijzonder. De berichten in de mainstream media gingen vooral over de grote winnaar Baldur's Gate 3, omdat Belgische ontwikkelstudio Larian Studios verantwoordelijk was voor dit juweeltje en dan is een semi lokaal haakje is voor de Nu’s en NOS-en van deze wereld altijd erg fijn.
Er waren echter geen verslagen op televisie, en online waren het vooral Europese game- of gamegerelateerde kanalen die aandacht besteedden aan de Game Awards. De berichtgeving valt in het niet vergeleken met die van de Oscars.
Geweldig gamejaar 2023
Begrijp me niet verkeerd, shows als de Game Awards hebben zeker hun plaats, gezien de 'kijkcijfers' op YouTube – 261K in twee dagen is een aantal waar menig (game) YouTuber jaloers op is. Maar het is ook exemplarisch voor het feit dat het grote publiek er of niets om geeft, of het niet weet te vinden. Laten we dus stoppen met het vergelijken van de game-industrie met andere entertainmentbranches. Laten we uitgaan van onze eigen kracht. Want eerlijk is eerlijk, 2023 was een geweldig gamejaar, en dat gold voor alle uitgevers. Maar stop met het succes van games te vergelijken met films. Accepteer dat een gameblockbuster iets compleet anders is dan een filmblockbuster, zowel in omzet als bereik. En daar is niets mis mee.
Inmiddels heb ik alle trailers van de Game Awards gezien (op moment van schrijven door 273K fans bekeken) en ik kan zeggen dat Blade de grootste verrassing was. En nu ik deze column af heb, ga ik weer verder met Baldur's Gate, die afgelopen vrijdag eindelijk verscheen op Xbox.
