Przejdź do zawartości

Germanin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Germanin (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Germanii[1]
(1.2) etn. członek plemienia indoeuropejskiego zamieszkującego w średniowieczu tereny północnej i środkowo-północnej Europy; zob. też Germanie w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Początkowo Germanie byli zorganizowani w grupy rodzinno-plemienne[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Germania ż
forma żeńska Germanka ż
czas. germanizować ndk., zgermanizować dk.
przym. germanistyczny, germanizacyjny, germański
tem. słow. germano-
przysł. germańsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Germania + -anin
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Germanin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. z Wikipedii
wymowa:
lp IPA[ɡɛʁˈmaːnɪn] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. Germanka
odmiana:
(1.1)[1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Germanien n, Germania ż
forma męska Germane m
przym. germanisch
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: