Przejdź do zawartości

Zoe (cesarzowa bizantyńska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zoe
Ilustracja
cesarzowa bizantyńska
Okres

od 1028
do 1050

Dane biograficzne
Dynastia

macedońska

Data urodzenia

ok. 978

Data śmierci

1050

Ojciec

Konstantyn VIII

Matka

Helena

Mąż

Roman III Argyros

Mąż

Michał IV Paflagończyk

Mąż

Konstantyn IX Monomach

Moneta
moneta

Zoe (ur. ok. 978, zm. 1050) – cesarzowa bizantyjska. Między 15 listopada 1028 a 1050 rokiem współrządziła, a od 19 kwietnia do 11 czerwca 1042 roku rządziła samodzielnie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zoe była jedną z nielicznych cesarzowych, które były legalnymi dziećmi rządzącego cesarza. Była córką Konstantyna VIII (i jego żony Heleny), który od 976 był oficjalnie współwładcą Bazylego II, samodzielnie zaś rządził od 1025. Konstantyn panował tylko 3 lata między 15 grudnia 1025 a 15 listopada 1028 r.

Przed śmiercią, 15 listopada 1028, Konstantyn wydał Zoe za wybranego przez siebie następcę – Romana III Argyrosa – prefekta Konstantynopola. Konstantyn miał nadzieję, że Roman pomoże córce kontrolować władzę, ale Roman okazał się niewiernym małżonkiem i nie najlepszym władcą. W 1034 znaleziono go martwego w kąpieli, w związku z czym pojawiły się przypuszczenia, że został zamordowany. Zoe prawie natychmiast wyszła ponownie za mąż. Drugim mężem Zoe stał się Michał IV Paflagończyk, który rządził aż do śmierci w 1041.

Następnym współwładcą obok Zoe stał się jej adoptowany syn Michał V Kalafates, siostrzeniec jej drugiego męża, którego krótkie rządy trwały do następnego roku. Został on obalony, ponieważ chciał coraz bardziej się usamodzielnić. Przez dwa miesiące w 1042 Zoe dzieliła władzę ze swoją siostrą Teodorą, aż do zaślubin z trzecim i ostatnim, według praw Kościoła Wschodniego, mężem. Jej wybór padł na Konstantyna IX Monomacha (rządzącego w latach 1042–1054), który przeżył ją o 4 lata. Zoe zmarła w 1050.