Przejdź do zawartości

Symferopol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Symferopol
Сімферополь, Aqmescit, Симферопoль
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja
 Ukraina

Republika

 Republika Krymu
Autonomiczna Republika Krymu

Burmistrz

Wiktor Agejew (zainstalowany przez rosyjskie władze okupacyjne)[1]

Powierzchnia

107 km²

Wysokość

350 m n.p.m.

Populacja (2021)
• liczba ludności
• gęstość


336 212[2]
3130,1 os./km²

Nr kierunkowy

+7 3652

Kod pocztowy

295000 – 295490

Tablice rejestracyjne

AK

Położenie na mapie Krymu
Mapa konturowa Krymu, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Symferopol”
Ziemia44°56′59″N 34°06′00″E/44,949722 34,100000
Strona internetowa

Symferopol (ukr. Сімферо́поль, ros. Симферо́поль, krymskotat. Симферополь lub Aqmescit/Акъмесджит[3], orm. Սիմֆերոպոլ) – miasto na Półwyspie Krymskim nad rzeką Sałhyr.

Miasto zamieszkuje 336 212 osób (2021). Według ostatniego ukraińskiego spisu ludności z 1 stycznia 2014 roku było to 338 319 osób[4]. Założone zostało w 1784 roku przez carycę Katarzynę II, rok po przyłączeniu Krymu do Imperium Rosyjskiego, w pobliżu starożytnej stolicy państwa scytyjskiego na Krymie – Neapolu Scytyjskiego. W XIV wieku istniała tu tatarska osada pod nazwą Aqmescit[3]. Symferopol przez długi czas stanowił siedzibę guberni taurydzkiej. W mieście znajduje się dworzec kolejowy i lotnisko, kursuje trolejbus łączący Symferopol z Jałtą (to najdłuższa na świecie czynna linia trolejbusu – 86 km) oraz pociąg do Sewastopola. W Symferopolu i jego okolicach znajdują się kamieniołomy pozyskujące ozdobne wapienie o dobrym polerze nazywane potocznie marmurami (choć nie jest to marmur w sensie definicji geologicznej). W mieście znajduje się Krymski Uniwersytet Federalny im. W. Wiernadskiego.

W obrębie miejscowości ma również swą siedzibę znany rezerwat archeologiczny „Neapol Scytyjski” z ruinami stolicy starożytnego państwa scytyjskiego na Krymie.

Polonia

[edytuj | edytuj kod]

W Symferopolu działają polskie organizacje „Stowarzyszenie Polaków na Krymie”, „Polski Ośrodek Kulturalno-Oświatowy im. A. Mickiewicza na Krymie” i „Krymski Oddział Stowarzyszenia Uczonych Polskich”.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Skład narodowościowy miasta w latach 1897 i 2001 na podstawie danych ze spisów powszechnych Imperium Rosyjskiego i Ukrainy:

  1. Rosjanie: 22 426 (45,69%)
  2. Tatarzy: 9669 (19,70%)
  3. Żydzi: 7808 (15,91%)
  4. Ukraińcy: 3399 (6,93%)
  5. Ormianie: 1937 (3,95%)
  6. Polacy: 1471 (3,00%)
  7. Grecy: 847 (1,73%)
  8. Niemcy: 706 (1,44%)
  9. Estończycy: 173 (0,35%)
  10. Turcy: 138 (0,28%)
  • 2001
  1. Rosjanie: 66,7%
  2. Ukraińcy: 21,3%
  3. Tatarzy krymscy: 7%
  4. Białorusini: 1,1%
  5. Żydzi: 0,7%
  6. Ormianie: 0,6%
  7. Tatarzy (z wyłączeniem Tatarów krymskich): 0,4%
  8. Azerowie: 0,3%
  9. Polacy: 0,2%
  10. Grecy: 0,2%

Urodzeni w Symferopolu

[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. AFANASIEV Mikhail Sergeevich - biography, dossier, assets | War and sanctions [online], sanctions.nazk.gov.ua [dostęp 2023-12-29] (ang.).
  2. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2021 года [online] [dostęp 2021-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-02] (ros.).
  3. a b Swietłana M. Czerwonnaja: Tatarska toponimia Krymu w warunkach panowania rosyjskiego. W: Amakin wa-asma – Miejsca i nazwy. Geografia historyczna i toponomastyka świata muzułmańskiego. Odkrycia, interpretacje, podsumowania, perspektywy. Maciej G. Witkowski, Edyta Wolny, Bogusław R. Zagórski [red. nauk.]. Warszawa: Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych Polskiej Akademii Nauk, 2018, s. 27–54. ISBN 978-83-948004-4-4. [dostęp 2018-10-22].
  4. Общие сведения и история [online] [dostęp 2021-06-17] (ros.).
  5. Демоскоп Weekly – Приложение. Справочник статистических показателей [online], demoscope.ru [dostęp 2017-11-20].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]