Przejdź do zawartości

Skok w dal z miejsca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skok w dal z miejsca

Skok w dal z miejsca – konkurencja lekkoatletyczna, rozgrywana na letnich igrzyskach olimpijskich od 1900 do 1912. Polega na odbiciu się sprzed wyznaczonej linii, stojąc na ziemi obiema nogami i oddaniu jak najdłuższego skoku, lądując na obu stopach. W konkursach olimpijskich liczony był najdłuższy z trzech oddanych skoków.

Poza igrzyskami olimpijskimi skok w dal z miejsca rozgrywany był na wielu innych międzynarodowych zawodach, m.in. na Olimpiadzie Letniej w 1906[1], mistrzostwach Ameryki Południowej (1919 i 1920)[2], igrzyskach krajów sprzymierzonych (1919)[3] czy na Światowych Igrzyskach Kobiet (1922 i 1926)[4].

Konkurencja ta pojawiała się także wielokrotnie w programie mistrzostw krajowych, m.in. podczas: mistrzostw Polski (1920, 1921 wśród mężczyzn[5] oraz od 1927 do 1947 wśród kobiet[6]), Włoch (siedmiokrotnie w latach 1913–1929)[7] oraz Francji (kilkunastokrotnie, po raz ostatni na mistrzostwach kobiet w 1926), a także podczas halowych czempionatów Stanów Zjednoczonych (ostatni raz w 1931 w rywalizacji mężczyzn oraz w 1964 – w rywalizacji kobiet)[8][9], Polski (w okresie międzywojennym)[10], Szwecji (po raz ostatni w 1965)[11] czy Norwegii (także współcześnie)[12].

Skok w dal z miejsca rozgrywany jest podczas Olimpiad Specjalnych.

Ray Ewry ustanowił rekord świata w skoku w dal z miejsca, skacząc na odległość 3,47 metra w Saint Louis w 1904[13]. Aktualny rekord dzierży norweski skoczek Arne Tvervaag, który oddał skok na odległość 3,71 metra w Noresund 11 listopada 1968[14].

Medaliści olimpijscy

[edytuj | edytuj kod]
Rok: 1. miejsce Rezultat 2. miejsce Rezultat 3. miejsce Rezultat
1900 Stany Zjednoczone Ray Ewry 3,300 Stany Zjednoczone Irving Baxter 3,135 Émile Torcheboeuf 3,030
1904 Stany Zjednoczone Ray Ewry 3,47 Stany Zjednoczone Charles King 3,27 Stany Zjednoczone John Biller 3,25
1908 Stany Zjednoczone Ray Ewry 3,33 Konstandinos Tsiklitiras 3,22 Stany Zjednoczone Martin Sheridan 3,22
1912 Konstandinos Tsiklitiras 3,37 Stany Zjednoczone Platt Adams 3,36 Stany Zjednoczone Benjamin Adams 3,28

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Olympic Games Medallists – Athletics (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-18] (ang.).
  2. South American Championships (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-18] (ang.).
  3. Inter-Allied Games [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-18] (ang.).
  4. Women's World and European Games [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-18] (ang.).
  5. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 164. ISBN 978-83-61233-20-6.
  6. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922–2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011.
  7. PODIO DEGLI “ASSOLUTI” I CAMPIONI ITALIANI DAL 1906 AL 2008 [online], sportolimpico.it, s. 4 [dostęp 2012-11-19] (wł.).
  8. United States Indoor Championships (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-19] (ang.).
  9. United States Indoor Championships (Women) [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-19] (ang.).
  10. Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu międzywojennym 1920-1939: Tom 1 Wyniki Mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
  11. Swedish Indoor Championships [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-19] (ang.).
  12. Norwegian Indoor Championships [online], gbrathletics [dostęp 2012-11-19] (ang.).
  13. Zbigniew Porada: Starożytne i nowożytne igrzyska olimpijskie. Kraków: KAW, 1980, s. 381.
  14. Long Jump World Records [online], topendsports.com [dostęp 2012-11-19] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]