Przejdź do zawartości

Nicky Hayden

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicky Hayden
Ilustracja
Nicky Hayden (2010)
Imię i nazwisko

Nicholas „Nicky” Patrick Hayden

Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1981
Owensboro

Data i miejsce śmierci

22 maja 2017
Cesena

Sezon 2015
Seria

Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie MotoGP

Zespół

Drive M7 Aspar

Motocykl

Honda RC213V-RS

Nr startowy

69

Partnerzy

Eugene Laverty

Sukcesy

2006 Motocyklowe Mistrzostwa Świata (MotoGP)

Strona internetowa

Nicky Hayden, właśc. Nicholas Patrick Hayden (ur. 30 lipca 1981 w Owensboro, zm. 22 maja 2017 w Cesenie) – amerykański motocyklista, mistrz świata w klasie MotoGP w sezonie 2006.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wywodził się z rodziny o tradycjach mocno zakorzenionych w wyścigach motocyklowych (bracia i ojciec, również ścigali bądź ścigają się na jednośladach w różnych dyscyplinach). Pierwsze kroki w swojej karierze stawiał w zawodach Dirt Track (popularna w USA dyscyplina motocyklowa, podobna do żużlu), natomiast w 1998 roku przesiadł się na motocykl szosowy w Mistrzostwach USA w klasie Supersport 600, gdzie odnosił swoje pierwsze triumfy. W roku 2000 przesiadł się na motocykl Honda w klasie Superbike (Mistrzostwa Stanów Zjednoczonych), gdzie został wicemistrzem, by sezon 2002 w tej samej klasie przypieczętować mistrzostwem klasy AMA Superbike (stając się najmłodszym mistrzem tej klasy w historii).

Swoją przygodę w klasie MotoGP rozpoczął w roku 2003, gdzie zasiadł za sterami Hondy w zespole Repsol Honda Team. Jego partnerem z zespołu był nie kto inny jak Valentino Rossi. Udany debiut przyniósł mu nagrodę „Rookie of the Year” dla najlepszego debiutanta, a sezon zakończył na 5 miejscu(130 punktów w tym dwa razy na trzecim miejscu podium).

Sezon 2004 to ten sam motocykl i ta sama klasa, jednak jego kolegą z zespołu został Alex Barros. Sezon bogaty w upadki dał Haydenowi dopiero 8 pozycję w ogólnym rozrachunku (117 punktów i dwa razy na trzecim stopniu podium).

W sezonie 2005 jego kolegą z zespołu został Max Biaggi. To był sezon w którym Hayden święcił swój pierwszy triumf. Na torze Laguna Seca podczas Grand Prix USA (pierwszy raz od 11 lat rozegrano to Grand Prix) zdeklasował rywali, wygrywając swój pierwszy wyścig w swojej karierze. Opowiadał później, że w 1994 roku kiedy razem z braćmi przeskakiwał przez ogrodzenie by dostać się na tor Laguna Seca, chcąc oglądać ostatnie wtedy GP USA, nigdy nie przypuszczał, że kiedyś w przyszłości będzie się ścigał w najwyższej klasie wygrywając na tym torze. Klasyfikacja końcowa to 3. miejsce (206 punktów, jedna wygrana, dwa drugie i trzy trzecie miejsca).

Sezon 2006 należał właśnie do Haydena. Jego partnerem z zespołu został wspaniale debiutujący Daniel Pedrosa. Równa jazda przez cały sezon sprawiła, że Hayden został mistrzem świata w swoim zaledwie czwartym sezonie w tej klasie. Złośliwi mówią o nim, że jest to „ciułacz punktów”, a mistrzostwo świata zawdzięcza pechowi jaki prześladował Valentino Rossiego (problemy z maszyną, problemy z oponami, wywrotki). Jednak Hayden przez cały sezon jeździł dosyć równo i tylko jeden raz nie zdobył punktów w GP Portugalii, kiedy kolega z zespołu Daniel Pedrosa wywrócił go na jednym z zakrętów. W ostatnim wyścigu Valentino Rossi miał ośmiopunktową przewagę nad Haydenem, jednak nie wytrzymał napięcia i wywrócił się na jednym z zakrętów z własnej winy. Rossi kontynuował jeszcze wyścig, ale nie odrobił już zbyt wiele punktów do Haydena, który ukończył wyścig na trzecim miejscu, co dało mu 5 punktów przewagi w klasyfikacji końcowej i tym samym mistrzostwo świata[1].

2007 był przedostatnim sezonem Haydena na fabrycznej Hondzie, zmienił też swój ulubiony numer 69 i używał 1. Obrona tytułu okazała się niemożliwa, Hayden został całkowicie zdominowany przez swojego team partnera, Daniego Pedrosę. Początek upadku miał miejsce podczas Grand Prix Francji i torze Le Mans, Amerykanin zaliczył upadek i spadł w klasyfikacji aż na 11 pozycję. Przed Grand Prix Wielkiej Brytanii, gdy zespół miał okazję przetestować kilka rozwiązań, Hayden poprosił, aby większość systemów elektronicznych wspomagających jazdę zostało wyłączonych. To lekko poprawiło wyniki „Kentucky Kida”, jednakże ogółem obrona mistrzowska w wykonaniu Haydena okazała się najgorsza od czasu Kenny’ego Robertsa juniora (zero zwycięstw i tylko 3 razy trzecie miejsce).

Po zdobyciu mistrzostwa przez Caseya Stonera, Hayden musiał wrócić do swojej ulubionej #69, Honda zaś po raz pierwszy zastosowała zawory pneumatyczne w swoich motocyklach i na początku testował je tylko Hayden. Potem stosunki na linii zawodnik-zespół bardzo się pogorszyły, stało się tak m.in. z powodu kontuzji Haydena i po zmianie ogumienia przez Daniego Pedrosę z Michelin na Bridgestone, decyzji, o której Hayden w ogóle nie wiedział. Te i inne nieporozumienia wznieciły falę spekulacji, jakoby Hayden miał opuścić Hondę pod koniec roku, co zresztą potwierdziło się we wrześniu 2008, gdy sam zainteresowany poinformował o tym podczas oficjalnej konferencji prasowej.

Nastąpił koniec współpracy, która trwała 10 lat[2], a #69 przeszedł do stajni Ducati[3], gdzie miał zostać kolegą zespołowym Caseya Stonera. Gdy nadszedł czas przedsezonowych testów, Hayden skarżył się na wiele problemów ze swoim GP9, podkreślał, że tył motocykla bardzo „pompuje” przy wyjściach z zakrętów, co skutkowało słabą trakcją. Podczas sesji kwalifikacyjnej przed Grand Prix Kataru, Amerykanin doznał urazu klatki piersiowej i kręgosłupa, następnie miał olbrzymie problemy ze swoim Ducati w deszczu, gdy karuzela mistrzostw świata zawitała do Japonii.

Ostatecznie rok zakończył na najgorszym w swojej karierze, 13. miejscu. Tylko raz udało mu się pojawić na podium (Indianapolis). Przedłużył kontrakt z Ducati o rok i 2010 rozpoczął ze spokojną głową. Osiągnął swoją najlepszą pozycję z włoskim zespołem raz stając na podium (163 pkt., 7. lokata). Zostając przy Desmosedici także w 2011, połączył siły z wielokrotnym mistrzem świata i legendą wyścigów motocyklowych, Valentino Rossim. Mimo o wiele większego doświadczenia od Rossiego z motocyklem Ducati, Hayden nie zdołał go pokonać w bezpośrednim pojedynku, na osłodę pozostało mu jedno podium (Jerez). Jakby tego było mało doznał kontuzji (złamany nadgarstek) w kraksie sprowokowanej przez Alvaro Bautistę. Uniemożliwiło mu to testowanie po ostatniej eliminacji sezonu, Grand Prix Walencji.

2012 nie różnił się tak bardzo od poprzedniego, „Kentucky Kid” znowu zajął 9. miejsce w klasyfikacji generalnej, nie zaliczając podium ani razu, po raz pierwszy w swojej karierze. Pożegnalny rok 2013 spędził już u boku Andrei Dovizioso, praktycznie przez cały czas walcząc z nim o miano najlepszego kierowcy Desmosedici, pojedynek niestety przegrał i zakończył 5 letnią przygodę z włoskim teamem.

Nie mając wielkiego wyboru ze względu na swój wiek i ciągły napływ nowych, utalentowanych zawodników z chociażby Moto2, Hayden zadowolił się motocyklem klasy „Open”, Hondą RCV1000RR zespołu DRIVE M7 Aspar[4].

Pochodził z Kentucky, stąd jego pseudonim – „Kentucky Kid”. Kojarzono go z siecią fast foodów KFC (KFC), lecz Hayden nie przywiązywał do tego wagi, nie jadał w takiej restauracji i podczas jednego z wywiadów powiedział, że w samej tylko Dosze (stolica Kataru, gdzie również odbywają się motocyklowe mistrzostwa świata) widział więcej restauracji tej sieci niż w całym stanie Kentucky. Dlatego też dziwił go fakt, że rodzinny stan kojarzy się tylko z tą siecią. „Łatę”, którą przykleili mu jego kibice z Europy, zaakceptował i używał właśnie tego pseudonimu.

W sezonie 2014 jeździł dla Aspar Racing Team, nie uczestniczył w czterech wyścigach, zajmując 16. miejsce w generalce. Sezon później w tym samym zespole z Eugene Laverym. Zebrał 16 punktów i zajął 20. miejsce w klasyfikacji końcowej.

17 maja 2017 uległ wypadkowi drogowemu podczas wycieczki rowerowej w pobliżu Rimini. Po wypadku został przetransportowany do szpitala w Cesenie z poważnymi obrażeniami głowy, jamy brzusznej oraz klatki piersiowej. Zmarł 22 maja 2017[5].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Sezony

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Klasa Motocykl Zespół Wyścigi Zwycięstwa Podium Najlepsze miejsce PP Najsz. okr. Pkt. Miejsce Liczba tytułów
2003 MotoGP Honda RC211V Honda-HRC 16 0 2 3 0 0 130 5th  –
2004 MotoGP Honda RC211V Honda-HRC 15 0 2 3 0 0 117 8  –
2005 MotoGP Honda RC211V Honda-HRC 17 1 6 1 3 2 206 3  –
2006 MotoGP Honda RC211V Honda-HRC 17 2 10 1 1 2 252 1 1
2007 MotoGP Honda RC212V Honda-HRC 18 0 3 3 1 1 127 8  –
2008 MotoGP Honda RC212V Honda-HRC 16 0 2 2 0 1 155 6  –
2009 MotoGP Ducati GP9 Ducati Corse 17 0 1 3 0 0 104 13  –
2010 MotoGP Ducati GP10 Ducati Corse 18 0 1 3 0 0 163 7  –
2011 MotoGP Ducati GP11 Ducati Corse 17 0 1 3 0 1 132 8  –
2012 MotoGP Ducati GP12 Ducati Corse 16 0 0 4 0 0 122 9  –
2013 MotoGP Ducati GP13 Ducati Corse 18 0 0 5 0 0 126 9  –
2014 MotoGP Honda RCV1000R Drive M7 Aspar 13 0 0 8 0 0 47 16  –
2015 MotoGP Honda RC213V-RS Aspar MotoGP Team 18 0 0 11 0 0 16 20  –
Razem 216 3 28 5 7 1697 1

Klasy wyścigowe

[edytuj | edytuj kod]
Klasa Sezony Pierwszy wyścig Pierwsze podium Pierwsza wygrana Wyścigi Zwycięstwa Podium PP Najsz. okr. Pkt. WCh
MotoGP 2003– Japonia 2003 Pacyfik 2003 USA 2005 216 3 28 5 7 1697 1
Razem 2003– 216 3 28 5 7 1697 1

Starty

[edytuj | edytuj kod]
Rok Klasa Motocykl 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Poz. Pkt.
2003 MotoGP Honda JPN
7
RSA
7
SPA
NU
FRA
12
ITA
12
CAT
9
NED
11
GBR
8
GER
5
CZE
6
POR
9
BRA
5
PAC
3
MAL
4
AUS
3
VAL
NU
5 130
2004 MotoGP Honda RSA
5
SPA
5
FRA
11
ITA
NU
CAT
NU
NED
5
BRA
3
GER
3
GBR
4
CZE
NU
POR JPN
NU
QAT
5
MAL
4
AUS
6
VAL
NU
8 117
2005 MotoGP Honda SPA
NU
POR
7
CHN
9
FRA
6
ITA
6
CAT
5
NED
4
USA
1
GBR
NU
GER
3
CZE
5
JPN
7
MAL
4
QAT
3
AUS
2
TUR
3
VAL
2
3 206
2006 MotoGP Honda SPA
3
QAT
2
TUR
3
CHN
2
FRA
5
ITA
3
CAT
2
NED
1
GBR
7
GER
3
USA
1
CZE
9
MAL
4
AUS
5
JPN
5
POR
NU
VAL
3
1 252
2007 MotoGP Honda QAT
8
SPA
7
TUR
7
CHN
12
FRA
NU
ITA
10
CAT
11
GBR
17
NED
3
GER
3
USA
NU
CZE
3
RSM
13
POR
4
JPN
9
AUS
NU
MAL
9
VAL
8
8 127
2008 MotoGP Honda QAT
10
SPA
4
POR
NU
CHN
6
FRA
8
ITA
13
CAT
8
GBR
7
NED
4
GER
13
USA
5
CZE RSM
DNS
IND
2
JPN
5
AUS
3
MAL
4
VAL
5
6 155
2009 MotoGP Ducati QAT
12
JPN
NU
SPA
15
FRA
12
ITA
12
CAT
10
NED
8
USA
5
GER
8
GBR
15
CZE
6
IND
3
RSM
NU
POR
8
AUS
15
MAL
5
VAL
5
13 104
2010 MotoGP Ducati QAT
4
SPA
4
FRA
4
ITA
NU
GBR
4
NED
7
CAT
8
GER
7
USA
5
CZE
6
IND
6
RSM
NU
ARA
3
JPN
12
MAL
6
AUS
4
POR
5
VAL
NU
7 163
2011 MotoGP Ducati QAT
9
SPA
3
POR
9
FRA
7
CAT
8
GBR
4
NED
5
ITA
10
GER
8
USA
7
CZE
7
IND
14
RSM
NU
ARA
7
JPN
7
AUS
7
MAL
C
VAL
NU
8 132
2012 MotoGP Ducati QAT
6
SPA
8
POR
11
FRA
6
CAT
9
GBR
7
NED
6
GER
10
ITA
7
USA
6
IND
DNS
CZE RSM
7
ARA
NU
JPN
8
MAL
4
AUS
8
VAL
NU
9 122
2013 MotoGP Ducati QAT
8
AME
9
SPA
7
FRA
5
ITA
6
CAT
NU
NED
11
GER
9
USA
8
IND
9
CZE
8
GBR
8
RSM
9
ARA
9
MAL
NU
AUS
7
JPN
9
VAL
8
9 126
2014 MotoGP Honda QAT
8
AME
11
ARG
11
SPA
11
FRA
NU
ITA
DNS
CAT
13
NED
17
GER
14
IND
NW
CZE
GBR
RSM
ARA
9
JPN
14
AUS
10
MAL
NU
VAL
13
16 47
2015 MotoGP Honda QAT
Katar
17
AME
Stany Zjednoczone
13
ARG
Argentyna
16
SPA
Hiszpania
17
FRA
Francja
11
ITA
Włochy
NU
CAT
Katalonia
NU
NED
Holandia
16
GER
Niemcy
16
IND
Stany Zjednoczone
16
CZE
Czechy
17
GBR
Wielka Brytania
12
RSM
San Marino
17
ARA
Aragonia
15
JPN
Japonia
13
AUS
Australia
NU
MAL
Malezja
16
VAL

17
20 16

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]