Przejdź do zawartości

Femi Kuti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Femi Kuti
Ilustracja
Femi Kuti podczas koncertu 10 listopada 2008
Imię i nazwisko

Olufela Olufemi Anikulapo Kuti

Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1962
Londyn, Wielka Brytania

Instrumenty

saksofon, trąbka, keyboard, wokal

Gatunki

afrobeat, jazz

Zespoły
Positive Force, Egypt 80
Strona internetowa

Femi Kuti, właściwie Olufela Olufemi Anikulapo Kuti (ur. 16 czerwca 1962 w Londynie) − nigeryjski muzyk grający afrobeat i jazz, najstarszy syn Feli Kutiego. Założyciel zespołu Positive Force.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Olufela Olufemi Anikulapo Kuti, syn Feli i Remi Kuti, urodził się w Londynie, ale wychował się w Lagos, w Nigerii. Karierę muzyczną rozpoczął w zespole swojego ojca, Egypt 80. W 1986 roku założył swój własny zespół, Positive Force, chcąc wypromować się jako artysta niezależny od twórczości ojca. W latach 90' nawiązał współpracę z wytwórnią Motown, co przyniosło za sobą w 1995 roku debiutancki solowy album Femi Kuti. Album odniósł sukces w Europie i Afryce. Artysta wyruszył na trasę koncertową, najpierw po Afryce, potem po Europie w 1996 i 1997. W roku 1997, z powodu AIDS umarł jego ojciec, a niedługo potem jego siostra Sola. Pod koniec roku Femi Kuti nawiązał współpracę z wytwórnią PolyGram − wynikiem współpracy był album Shoki Shoki. Podobnie jak jego ojciec, artysta często poruszał tematy społeczne i polityczne dotyczące Nigerii i Afryki, krytykując konkretne osoby, w wyniku czego władze cenzurowały jego twórczość, zniesławiały i doprowadzały do aresztowań. W 1999 jego piosenka "Beng Beng Beng" z albumu Shoki Shoki została zakazana przez nigeryjski reżim wojskowy[1][2]. W 2001, wspólnie z takimi amerykańskimi artystami jak Mos Def, Common czy Jaguar Wright wydał album Fight to Win. W 2008 Femi Kuti użyczył swojego głosu w grze Grand Theft Auto IV, gdzie był prowadzącym stację radiową IF 99 (International Funk 99).

Artysta był trzykrotnie nominowany do nagrody Grammy, w 2003, 2010 i 2012, ale ani razu nie udało mu się zdobyć statuetki[3].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • No Cause For Alarm? (1989)
  • M.Y.O.B. (1991)
  • Femi Kuti (1995)
  • Shoki Shoki (1998)
  • Fight to Win (2001)
  • "Ala Jalkoum" (na albumie Rachid Taha Live, 2001)
  • Africa Shrine (Live CD) (2004)
  • Live at the Shrine (Deluxe Edition DVD) + Africa Shrine (Live CD) (2005)
  • The Best of Femi Kuti (2004)
  • Femi Kuti The Definitive Collection (2007)
  • Grand Theft Auto IV − ścieżka dźwiękowa (2008)
  • Hope for the Hopeless wspólnie z Brettem Dennenem (2008)
  • Day by Day (2008)
  • "Vampires" (na albumie Radio Retaliation Thievery Corporation, 2008)
  • Africa for Africa (2010)
  • No Place for My Dream (2013)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Warszawski Festiwal Skrzyżowanie Kultur 2011 - Archiwum. [dostęp 2013-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-14)].
  2. Washington Post. 2013-03-17. [dostęp 2013-10-12].
  3. Femi Kuti gets third Grammy nomination. [dostęp 2013-10-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]