Felip Pedrell

Felip Pedrell
	;
Nome orixinal	(ca) Felip Pedrell i Sabaté
Biografía
Nacemento	19 de febreiro de 1841 ; Tortosa, España
Morte	19 de agosto de 1922 (81 anos); Barcelona, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	compositor , profesor de música , musicólogo , crítico musical
Xénero artístico	Ópera, zarzuela e Sardana
Profesores	Joan Nin i Serra (pt) e Josep Brocà i Codina (en)
Alumnos	Enrique Granados../... 35+
Lingua	Lingua catalá e lingua castelá
Obra
	Obras destacables (1874) L'ultimo Abenzerraggio (en) ; (1902) Els Pirineus (en) ; (1902) La Celestina (en) ;
Familia
Parentes	Carlos Pedrell (en) (sobriño)

Felip Pedrell i Sabaté, nado en Tortosa o 19 de febreiro de 1841 e finado en Barcelona o 19 de agosto de 1922, foi un compositor e músico catalán.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Tivo os seus primeiros contactos coa música como cantor infantil do coro da catedral de Tortosa. Con 15 anos compuxo un "Stabat Mater" a tres voces. En 1863 Pedrell foi a Barcelona para seguir os seus estudos musicais, pero pronto viaxa a Roma (1876) e París (1877) internado polas Deputacións de Tarragona e Xirona para desenvolver os seus coñecementos musicais. Máis tarde, no ano 1894 trasládase a Madrid onde no ano 1915 se lle nomea profesor do Conservatorio.

Grazas ás súas viaxes a Italia e Francia, Pedrell foi o primeiro músico modernista catalán en contactar coa música estranxeira. Este contacto foi esencial para definir as súas futuras tendencias musicais como compositor de música culta e popular. Foi un dos introdutores en Cataluña e en España da música de Wagner.

Como renovador do panorama musical catalán, tivo un enorme prestixio que o levou a ser o mestre de músicos como Enric Granados, Manuel de Falla, Robert Gerhard, Isaac Albéniz, Lluís Millet e outros.

Pedrell tamén foi fundador de escolas de musicoloxía tanto en Cataluña coma no resto de España. Foi un compositor moi activo, desenvolvendo todos os estilos musicais. Así, ademais das súas ��peras, compuxo tamén unha gran cantidade de obras líricas, poemas sinfónicos e música relixiosa e de cámara. Foi, ademais, un incualificable precursor do nacionalismo catalán.

Obra[editar | editar a fonte]

Composicións de cámara[editar | editar a fonte]

Noches de España
Nocturn-trio (1873)
Orientales
Quartet (Cuarteto, 1879)
Gaillard (1879)

Corais[editar | editar a fonte]

Super Flumina Babilonis

Líricas[editar | editar a fonte]

La guardiola (1873)

Misas / Pezas relixiosas[editar | editar a fonte]

Al·leluia (1865)
Missa per dues veus i orgue (1857)
Tres Misses per tres veus i orgue (1861, 1865 e 1866)

Óperas[editar | editar a fonte]

L'ultimo abenzeraggio (1874)
Quasimodo (1875)
Cleopatra (1878)
Eda (1887)
Mara (1889)
Els Pirineus (1893 – 1902)
El comte Arnau (1904)
La matinada (1906)

Poemas sinfónicos[editar | editar a fonte]

La veu de les muntanyes (1877)
I trionfi (1880)
Excelsior (1880)