Saltar al conteníu

Prunus domestica

De Wikipedia
Prunus domestica
cirolal
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Rosales
Familia: Rosaceae
Subfamilia: Amygdaloideae
Tribu: Amygdaleae
Xéneru: Prunus
Subxéneru: Prunus
Especie: Prunus domestica
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Cirueles, seques
Tamañu de porción
Enerxía 244 kcal 1020 kJ
Carbohidratos 63.88 g
 • Zucres 38.13 g
 • Fibra alimentaria 7.1 g
Grases 0.38 g
Proteínes 2.18 g
Agua 30.92 g
Retinol (vit. A) 39 μg (4%)
Tiamina (vit. B1) 0.051 mg (4%)
Riboflavina (vit. B2) 0.186 mg (12%)
Niacina (vit. B3) 1.882 mg (13%)
Vitamina B6 0.205 mg (16%)
Vitamina C 0.6 mg (1%)
Vitamina E 0.43 mg (3%)
Vitamina K 59.5 μg (57%)
Calciu 43 mg (4%)
Fierro 0.93 mg (7%)
Magnesiu 41 mg (11%)
Fósforu 69 mg (10%)
Potasiu 732 mg (16%)
Sodiu 2 mg (0%)
Cinc 0.44 mg (4%)
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
Fonte: Cirueles, seques na base de datos de nutrientes del USDA.
[editar datos en Wikidata]
Flores.
Vista del árbol.
Detalle.

La cirolal[1] (Prunus domestica) ye una drupa que varía de tamañu y color, magar que davezu ye moráu. El nome del so frutu ye'l nisu.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Árbol d'hasta 7 m, caducifoliu y inerme con ramillas glabrescentes, polo xeneral acolorataes y brilloses. Les fueyes, de 4-8(10) por 1,7-3,5(4) cm, son obovaes, elíptiques o ováu-llanceolaes, acuminaes, crenaes o serruchaes, de fexe glabra, y viesu más o menos pubescente nos nervios; el peciolu de 1-2,5 cm, ye glabrescente; les estípules, caduques, son linear-llanceolaes con dientes glandulíferos. Les flores son solitaries o geminaes, raramente en fascículos de 3-5 con pedicelos de 8-15 mm, glabros o pubescentes. El receptáculu tien 4-5 mm y ye amotáu, glabro o pubescente. El mota tien sépalos de 4-5 mm, reflexos, ováu-oblongos, denticulaos, obtusos, glabros o pubescentes, y los pétalos de la corola miden de 8-13(15) mm y son obovaos, emarginaos, blancos o blancu-verdosos. L'ovariu ye glabro y el frutu ye una drupa monocarpelar de (3)4-5(6) cm, elipsoidal o daqué globosa, glabra, de color negru azuláu, púrpura foscu, acoloratáu, amarellentáu, verdosu, etc., con pruina; el mesocarpo ye comestible y de sabor duce; l'endocarpu, esclerificáu, ye ovoide o elipsoidal, rugoso o puntiáu, aquilláu y xuntáu al mesocarpo.[2]

El so frutu (el nisu o la ciruela) magar puede consumise fresca suelse consumir mayormente desecada (lo que se conoz como nisu pasu).

Ye una especie frutal cultivada dende antiguu. Hai dos grandes grupos de variedaes cultivaes de cirolares. Les denominaes europees (Prunus domestica) y les asiátiques (Prunus salicina). Na actualidá son les variedaes asiátiques les que más se cultiven, unu de los motivos ye la menor necesidá de fríu ivernizo d'estes variedaes polo cual puede cultivase en zones menos fríes y son más precoces.

Dalgunes de les variedaes europees son : Claudia, Agen, Fellemberg, Stanley, President, etc. Ente los xaponeses : Red Beaut, Santa Rosa, Angeleno, Laroda etc.

N'España, según el Ministeriu de Mediu Ambiente y Mediu Rural y Marín, en 2006 había 20.520 hai de cirolares. Les principales provincies productores son Murcia con 4.322 hai, Badayoz con 4.050 hai y Valencia con 2.853 hai.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Prunus domestica describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 475, nel añu 1753.[3]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Prunus adenopoda describióse por Koord. & Valeton y espublizóse en Bull. Inst. Bot. Buitenzorg Non. 2, 10 (1899).[4]

Etimoloxía
  • Nisu: Del persa pel árabe[5]
Sinonimia

Nomes n'asturianu

[editar | editar la fonte]

El Prunus domestica tien diferentes nomes na llingua asturiana: nisu y ñisu, nisal y ñisal, niseru y ñiseru, cirolal y cirolar, cirigolar, ciruyal, y espinera. Del mesmu mou, el frutu tien igualmente diferentes nomes: nisu y ñisu, nisa y ñisa, ciruela, y cirigüela.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Ca. nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Flora of China Editorial Committee. 2003. Fl. China 9: 1–496. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  3. Linares, J. L. 2003 [2005]. Listado comentado de los arboles nativos y cultivados en la Republica de El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]