Gaan na inhoud

Sielkunde

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Griekse hoofletter psi word dikwels gebruik om die woord of studie van die sielkunde voor te stel.

Sielkunde oftewel psigologie is die studie van die innerlike lewe en gedrag. Algemene psigologie bestudeer die normale, volwasse mens; terwyl besondere psigologie die abnormale, onvolwasse mens (of dier) bestudeer. Alhoewel die sielkunde dikwels beskou word as 'n wetenskap waarvan Sigmund Freud die stigter was, kan 'n mens dit verder terug in die geskiedenis vind in die debatte tussen filosowe soos John Locke en Immanuel Kant.

Bekende sielkundiges

[wysig | wysig bron]

Van die beroemde sielkundiges sluit in:

Die moderne studie van sielkunde bestaan uit 'n hele aantal spesialisrigtings, te wete bedryfsielkunde, ontwikkelingsielkunde, sosiale sielkunde, psigonomie (oorkoepelende term vir kognitiewe-en neurosielkunde), psigopatologie, fisiologiese sielkunde, psigologiese metodeleer, persoonlikheidsielkunde en dan die terapiegebaseerde rigtings: kliniese sielkunde, opvoedkundige sielkunde en voorligtingsielkunde. Die ontwikkeling van positiewe sielkunde vind neerslag in verskeie spesialisrigtings in sielkunde.

Sien ook

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]