ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یک گروه بسیار شایع از ویروس ها است که باعث عفونت پوست و غشای مخاطی می شود. بیش از ۲۰۰ گونه HPV وجود دارد که برخی از آنها خطر ابتلا به بیماری های شدید را افزایش می دهند. این ویروس شایع است و طبق یک مطالعه در سال ۲۰۲۱، تقریباً ۴۰٪ از کل جمعیت ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ به HPV مبتلا بودند. فراوانی آن در مردان ۴۱.۸ درصد و در زنان ۳۸.۴ درصد بود. مقاله زیر به بررسی HPV، خطرات مرتبط با ویروس، علائم، تشخیص و فرآیندهای غربالگری می پردازد.
عوامل خطر برای HPV
اگرچه عفونت HPV شایع است و می تواند تقریباً هر فردی را که از نظر جنسی فعال است تحت تأثیر قرار دهد، برخی از عوامل می توانند خطر ابتلا به مشکلات بهداشتی مرتبط با HPV را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:
- رابطه جنسی محافظت نشده: انتقال HPV از طریق تماس پوست به پوست در طول فعالیت های جنسی مانند رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی اتفاق می افتد. استفاده از روش‌های بازدارنده مانند کاندوم می‌تواند به کاهش خطر عفونت کمک کند، اما محافظت کاملی را به خصوص در هنگام رابطه جنسی دهانی ارائه نمی‌کند. به اشتراک گذاشتن اسباب بازی های جنسی بدون شستن یا استفاده از موانع نیز می تواند منجر به انتقال HPV شود
- فقدان واکسیناسیون : واکسیناسیون علیه HPV در محافظت در برابر گونه های خاصی از ویروس بسیار موثر است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) واکسیناسیون HPV را برای پسران و دختران ۱۱ یا ۱۲ ساله و واکسیناسیون جبرانی برای افراد بالای ۲۶ سال توصیه می کند. با این حال، واکسینه نشدن می تواند خطر ابتلا به عفونت HPV را افزایش دهد.
- سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS یا تحت پیوند اعضا و مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به HPV و ایجاد عوارض مرتبط هستند.
علائم HPV
بسیاری از عفونت های HPV بدون علامت هستند و بدون ایجاد سرطان طی ۱ یا ۲ سال خود به خود برطرف می شوند. با این حال، علائم خاصی ممکن است نشان دهنده وجود HPV باشد، به خصوص اگر آلوده به انواع پرخطر باشد. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- زگیل: برخی از گونه های کم خطر HPV (مانند HPV 6 و ۱۱) می توانند باعث ایجاد زگیل های قابل مشاهده شوند. اینها به صورت برجستگی های کوچک و گوشتی رنگ در ناحیه تناسلی شما ظاهر می شوند.
- خارش یا ناراحتی: خارش، سوزش یا ناراحتی مداوم در ناحیه تناسلی، مقعد یا گلو ممکن است نشان دهنده یک مشکل مرتبط با HPV باشد.
- ترشحات: ترشحات غیرمعمول واژن، آلت تناسلی یا مقعدی نیز می تواند از علائم عفونت های مرتبط با HPV باشد.
- خونریزی: خونریزی در طول یا بعد از رابطه جنسی، بین قاعدگی یا بعد از یائسگی ممکن است نشان دهنده یک بیماری مرتبط با HPV باشد.
- ادرار دردناک: اگر ادرار مکرر یا دردناک یا خون در ادرار خود را تجربه کردید، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید تا عفونت مرتبط با HPV را رد کنید.
تشخیص HPV
متخصصان مراقبت های بهداشتی معمولا HPV را از طریق آزمایش های غربالگری مختلف تشخیص می دهند که وجود ویروس یا اثرات آن بر بدن را تشخیص می دهد. برخی از روش های رایج برای تشخیص HPV عبارتند از:
- پاپ اسمیر (پاپ اسمیر): آزمایش پاپ اسمیر شامل جمع آوری سلول ها از دهانه رحم برای بررسی تغییرات غیر معمول ناشی از HPV است. این آزمایش می تواند به تشخیص علائم اولیه سرطان دهانه رحم کمک کند.
- آزمایش DNA HPV: این آزمایش سویه های پرخطر HPV را در سلول های دهانه رحم بررسی می کند. این اغلب به عنوان پیگیری یک پاپ اسمیر غیر طبیعی یا همراه با آزمایش پاپ اسمیر برای ارزیابی دقیق تر استفاده می شود.
- بازرسی بصری: متخصصان مراقبت های بهداشتی ممکن است ناحیه تناسلی را از نظر علائم زگیل یا رشد ناشی از HPV به صورت بصری بررسی کنند.
- بیوپسی: اگر پزشک در طی تست پاپ یا بازرسی بصری سلول های غیر معمول را تشخیص دهد، ممکن است نمونه برداری انجام دهد. این روش شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت برای بررسی بیشتر آن برای علائم سرطان یا تغییرات پیش سرطانی است.
توصیه های غربالگری HPV
غربالگری منظم برای تشخیص زودهنگام و درمان سرطان های مرتبط با HPV ضروری است که منجر به نتایج بهتر می شود. انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند:
- شروع غربالگری سرطان دهانه رحم (پاپ اسمیر یا تست HPV) در سن ۲۵ سالگی.
- در صورت طبیعی بودن نتایج آزمایش پاپ اسمیر و HPV هر ۳ تا ۵ سال یکبار غربالگری انجام می شود.
- بحث درباره واکسیناسیون HPV و مزایای بالقوه واکسیناسیون های اضافی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود.
در حالی که توصیه های رسمی غربالگری HPV در افراد دارای آناتومی مردانه هنوز وجود ندارد، افرادی که سابقه زگیل تناسلی یا رابطه جنسی مقعدی نفوذی دارند ممکن است از غربالگری سرطان مقعد بهره مند شوند. تقریباً نیمی از سرطان های آلت تناسلی با HPV مرتبط هستند.
در نتیجه
HPV یک ویروس رایج است که می تواند منجر به مشکلات سلامتی مختلفی از جمله زگیل تناسلی و سرطان هایی مانند سرطان دهانه رحم، مقعد و گلو شود. این بیماری از طریق تماس صمیمی پوست به پوست در طول فعالیت های جنسی منتشر می شود و می تواند تقریباً هر فردی را که از نظر جنسی فعال است تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، واکسیناسیون، اقدامات جنسی ایمن و غربالگری منظم می تواند خطرات و عوارض مرتبط با عفونت HPV را کاهش دهد. آگاهی از علائم، درک فرآیند تشخیص و پیروی از توصیه های غربالگری مناسب برای اطمینان از تشخیص زودهنگام و درمان موثر ضروری است.
سوالات متداول
۱. ارتباط بین HPV و سرطان چیست؟
HPV مسئول ایجاد سرطان های مختلف مانند سرطان دهانه رحم، مقعد، فرج، واژن، آلت تناسلی و اوروفارنکس است. برخی از انواع پرخطر HPV می توانند منجر به تغییرات سلولی شوند که در صورت عدم درمان، ممکن است به شرایط پیش سرطانی و سرطانی تبدیل شوند.
۲. HPV چگونه گسترش می یابد؟
HPV از طریق تماس صمیمی پوست به پوست در طول فعالیت های جنسی، از جمله رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی گسترش می یابد. همچنین می تواند از طریق به اشتراک گذاشتن اسباب بازی های جنسی بدون شستن یا استفاده از موانع منتقل شود.
۳. آیا HPV قابل درمان است؟
اگرچه درمان خاصی برای HPV وجود ندارد، اما بیشتر عفونت‌ها طی ۱ تا ۲ سال بدون ایجاد مشکل سلامتی خود به خود برطرف می‌شوند. با این حال، عفونت‌های پرخطر HPV مداوم می‌تواند منجر به ایجاد شرایط سرطانی و پیش سرطانی شود.
۴. سن توصیه شده برای شروع غربالگری سرطان دهانه رحم چیست؟
انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند غربالگری سرطان دهانه رحم (پاپ اسمیر یا تست HPV) را در سن ۲۵ سالگی شروع کنید.
۵. چگونه می توانم خطر ابتلا به HPV را کاهش دهم؟
شما می توانید با واکسینه شدن در برابر آن، انجام رابطه جنسی ایمن از طریق استفاده از روش های بازدارنده مانند کاندوم و محدود کردن تعداد شرکای جنسی، خطر ابتلا به HPV را کاهش دهید. غربالگری منظم نیز برای تشخیص زودهنگام و درمان سرطان های مرتبط با HPV ضروری است.
